O pewnym sukcesie, i o innych sprawuszkach.

Witajcie. Jako, że mam chwilkę wolnego czasu, i przypływ weny twórczej,, co się ostatnio rzadko zdarza, postanowiłam tu coś skrobnąć.
A więc tak, ostatnio miałam dosyć pracowity czas. Sporo się działo, za równo sympatycznych sytuacji, jak i tych mniej miłych. W poniedziałek zdawałam egzamin z fortepianu. W szkole muzycznej zjawiłam się półtorej godziny przed egzaminem, aby się rozegrać. Egzamin miałam zdawać o dwunastej, ale wszystko się opóźniło. Czekałam pod salą dosyć długo. I stwierdziłam, że najgorsze jest czekanie! To uczucie, kiedy wiemy, że zaraz będziemy my, i nie wiadomo, jak nam pójdzie. Zwłaszcza, że w okół sypią się okrzyki osób, którym źle poszło. W końcu weszłam, i zagrałam. Okazało się, że zdałam na cztery! A był to egzamin dyplomowy, także na razie mam już spokój. Po egzaminie wybrałam się z babcią na obiad. Było bardzo sympatycznie, gdyby nie to, że wybuchła Mi cola. Nie wiem, jak ja to zrobiłam, ona była już wcześniej otwarta. Odkręcam i co? I jedno wielkie bum! Jako, że byłam w białej bluzce i ciemnej spódnicy to średnio mnie ten fakt ucieszył. Wieczorem poszłam na badania, a konkretniej na rezonans, i na kontrast. Weszłyśmy sobie do gabinetu i zostałam poinformowana, że nie będę mogła się ruszyć przez ponad godzinę! Suuper! Ostatnio miałam bardzo mało czasu, więc godzina bez ruchu, i bez gadania na prawdę mi się przydała, na myślenie. 🙂 Dla osób, które nie miały rezonansu postaram się to opisać. Weszłam do małego gabineciku, w którym było strasznie zimno. Musiałam położyć się na wąskim łóżku, i się zaczęło! Pani dała Mi słuchawki, mówiąc, że będzie bardzo głośno, i że w tych słuchawkach będzie leciała muzyka. Bardzo fajnie. Zazwyczaj w takich sytuacjach odpowiadam tylko aha, i okej. 😀 Było ciekawie! Urządzenie znajdujące się nad moją głową buczało, piszczało, i wydawało z siebie najróżniejsze dźwięki. O przeróżnych częstotliwościach, długościach i wysokościach.Co do muzyki, nawet było moje ukochane „Tirs in Heaven”.
W pewnym momencie Zjechałam! Uuf. Myślałam, że to już koniec, okazało się, że zjechałam po to, aby dostać kontrast. Pani wkłuła mi się w żyłę, spytała mnie kilka razy czy bolało, o dziwo nie, ale Pani wyglądała na nieco zdziwioną. Potem na ok piętnaście minut wróciłam do słuchania buczącej maszyny, zagłuszającej muzykę. Wieczorem czułam się całkiem dobrze. Następnego dnia, czyli we wtorek poszłam do szkoły. Dostałam informację, że mogę się źle czuć, ale i tak poszłam. Na pierwszej matmie dowiedziałam się, że będę miała piątkę na semestr! A na drugiej uparcie ćwiczyliśmy wszyscy układ współrzędnych. Potem przyszła do mnie Pani Agnieszka, która przywiozła Mi z gór prześlicznego aniołka. Aniołek ten jest blondynką z drewna, i siedzi na drewnianej chmórce 🙂 Na plastyce wyszliśmy na dwór robić zdjęcia detali. Ha, ha ha. Praca na medal dla niewidomego. 😀 Potem z Panią Agnieszką, i moją babcią pojechałyśmy do szkoły muzycznej. Okazało się, że Pani Agnieszka udaje się w tym samym kierunku, więc pojechałyśmy razem. W szkole muzycznej miałam fortepian, i kształcenie słuchu. Jako, że jest już po egzaminie to większą część fortepianu przegadałam z Panią, a mniejszą część spożytkowałam na uczenie się nowego utworu. Na kształceniu słuchu był sprawdzian. I bardzo fajnie nam się go pisało. Prawdę mówiąc to pisaliśmy wspólnymi siłami. 😀 Wczoraj miałam normalny dzień szkolny
A Dzisiaj razem z klasą, i jedną z Pań wspomagających Panią Renatką wybraliśmy się na dni godności. Było przesympatycznie. Poznałam kilka fajnych osób. I zostałam zmuszona do loda, tak wiem, że to dziwnie brzmi, ale taka prawda. Moja Pani wychowawczyni stwierdziła, że skoro nie byłam z nimi na dniu dziecka, bo zdawałam egzamin, a wszyscy jedli lody, to dla czego ja mam loda nie dostać. Nie chciałam, bo oczywiście się odchudzam, średnio mam z czego, ale to już inna rzecz. A więc Pani Gosia postawiła mnie przed faktem dokonanym. Kinga, tu masz loda! Suuper. No i w ten oto sposób musiałam zjeść. Nie dawno skończyłam czytać książkę Pt. „Zostań, jeśli kochasz”. Polecam z całego serca! A po recenzję odsyłam na bloga Celtic 1002, przez którą to właśnie książka ta znalazła się u mnie na liście przeczytanych. Pozdrawiam i zachęcam do komentowania!