Kategoria: Codzienność.

Witajcie Kochani. Co tam ostatnio u mnie? Postaram się opisać wam kilka szkolnych przygód, z zeszłego tygodnia.
W poniedziałek miałam bardzo ciekawy dzień szkolny. Pierwszym przedmiotem było EDB. Pani od EDB co lekcja zadaje komuś prezentacje. Tym razem wykonanie prezentacji przypadło kolegom Maćkowi i Kubie. Na lekcji okazało się, że koledzy prezentacji zapomnieli. Pani zachowała się niezwykle wyrozumiale, stanowczo powiedziała, że mają zrobić na następną lekcję. I zadała to samo następnym dwóm osobom.
Potem była historia, na której pisaliśmy kartkówkę, dotyczącą II wojny światowej. Wydaje mi się, że poszło mi nie źle, ale o efektach dowiem się jutro. 🙂
Następnie mieliśmy dwa polskie, na pierwszym z nich omawialiśmy wiersz Pt. "zaproście mnie do stołu" autorstwa Włodzimierza Szymanowicza. Na drugim zaś, świętowaliśmy dzień chłopaka, a tak ściślej biorąc, to wręczyliśmy im prezenty i mieliśmy normalną lekcję. Ponieważ Pani stwierdziła, że nie ma czasu, na robienie dnia chłopaka. Po wręczeniu upominków, omawialiśmy wiersz Tadeusza Różewicza Pt. "Ludożercy". Zachęcam was do zapoznania się z nim, jeśli jeszcze go nie znacie. Jest bardzo ciekawy i fajnie można go zinterpretować. Chłopaki dostali od nas kubki z imionami wszystkich dziewczyn. Każdy dostał także po KinderBłeno.
Następną lekcją był niemiecki, na którym nic szczególnego się nie działo. Robiliśmy zadania dotyczące cech charakteru i wyglądu.
Po niemieckim była matma, na której omawialiśmy wyrażenia algebraiczne. Było ciekawie. Nikt nie chciał iść do tablicy, w celu robienia zadań.
Po matmie mieliśmy okienko, na którym czekaliśmy na dodatkowy polski, i całą klasą wyszliśmy na dwór.
Później nastąpił owy polski, robiliśmy na nim zadania z repetytorium ósmoklasisty.
We wtorek, postanowiłam, że urozmaicę sobie życie. I pojadę do szkoły, z moją Kinią. Jest to kilka kilometrów, ale stwierdziłyśmy, że pójdziemy piechotą. Kiedy jednak, zobaczyłyśmy, że mamy mało czasu, podjechałyśmy 2 przystanki. W autobusie spotkałyśmy kolegę, więc nie byłyśmy samotne. 🙂
Pierwszą lekcją była historia, na którą chwilkę się spóźniłam i dostałam pierwsze w tym roku spóźnienie!
Po historii mieliśmy angielski, na którym było dosyć pracowicie, robiliśmy ćwiczeniówkę w celu przygotowania się do kartkówki.
Później nastąpiła geografia, na tym przedmiocie była kartkówka. Poszło mi bardzo średnio i chyba wolę nie wiedzieć co dostałam.
Po geografii był WF. Moja Pani miała jechać na zawody, więc stwierdziłam, że mam okienko. Moja Pani wspomagająca, powiedziała, że mogę sobie z nią w tym czasie posiedzieć.
W szkole, na zapleczu jednej z sal, moje Panie wspomagające mają swój kantorek, stoi tam drukarka brajlowska i parę innych pierdół ułatwiających mi życie. Kiedy siedziałam sobie z Paniami, nagle zadzwonił mi telefon, okazało się, że to Pani od WF mnie poszukuje. Byłam tym faktem bardzo zdziwiona, tak samo, jak i Pani Ewa, której dyrekcja nie odwołała tylko jednej godziny. 🙂
Po WF był polski, na którym mówiliśmy o stereotypach. Bardzo lubię pisać na ten temat, więc późniejsze odrabianie pracy domowej, sprawiło mi przyjemność. 🙂
Potem nastąpiły fizyka i chemia. Na fizyce, przez całą lekcję robiliśmy powtórzenie. Jedna z koleżanek, z którą pracowałam pokazała mi swoje mega nożyczki. Które są mniejsze niż gumka do ścierania. I równie wielki zszywacz. Także było bardzo pozytywnie. 🙂 Dodatkowo wszystkie się sprzeczałyśmy która rozumie mniej, od drugiej. 🙂
Chemię zaś, spożytkowałam na czytanie słówek z angielskiego, które dostałam od jednej z moich Pań.
Ze szkoły odebrała mnie Kinia, poszłyśmy coś zjeść, a potem udałyśmy się na chór. Było cudownie, z resztą, jak zawsze.
W środę, zaczynaliśmy fizyką, na której wzięliśmy nowy temat.
Potem była chemia, na której pisaliśmy dużo o kwasach. Po chemii było spotkanie łączników z biblioteką, na które wybrałam się z Panią wspomagającą.
Po spotkaniu była matma, na której siedzieliśmy z Panią wspomagającą. Potem były WF i informatyka, na których nic szczególnego się nie działo. Następnie miałam okienko, na którym przyszła do mnie Kinia. Poszłyśmy coś zjeść i pogadałyśmy. Potem miałam rewalidacje, na której próbowałam ogarnąć plecenie warkoczy, chyba nawet mi wyszło. 🙂
Po szkole przeszłyśmy się do Kini domu. Razem wyprowadziłyśmy jej psy, a później chwilkę tam siedziałyśmy.
W czwartek zaczynaliśmy angielskim, na którym mieliśmy sprawdzian. jako, że była godzina siódma trzydzieści, to nasze umysły pracowały bardzo średnio. Ja po raz pierwszy, miałam sprawdzian w formie elektronicznej, bardzo fajne doświadczenie. 🙂
Po angielskim, była matematyka, na której Pani z biblioteki poprosiła łącznika, przyszłam. Okazało się jednak, że nie zostałam wpisana na listę obecności i że nic ode mnie nie chcą.
Po matmie był polski, na którym pracowaliśmy z normalnymi książkami, Pani poprosiła, abyśmy napisali plan wydarzeń. Podczas naszego pisania, zadzwonił dzwonek, co Pani podsumowała. "No i lekcja zmarnowana!"
Po polskim, była biologia, na której mieliśmy zastępstwo z Panią od EDB, która kiedyś uczyła nas techniki, przez całą tą lekcję grałam sobie w crazy party. 😀
Potem były religia, Wos i wychowawcza, na których nic szczególnego się nie działo.
Po szkole wybrałam się na chór. Było bardzo pracowicie i sympatycznie.
W piątek zaczęłam rewalidacją, na której udoskonalałam swoje – jakże marne umiejętności kulinarne.
Potem miałam okienko, które spożytkowałam na sprawdzenie messengera.
Następnie udałam się na polski, na którym czytaliśmy fragment książki : " zupa z jeża". Fragment zachęcił mnie do przeczytania całości, zobaczymy czy mi się uda. Jak na razie czekają na mnie : "Syzyfowe pracę".
Po polskim był WOS, mieliśmy zadaną reklamacje – której prawie nikt nie zrobił. Ze względu na dużą ilość nieodrobionych prac domowych, Pani odpuściła nam wstawianie nieprzygotowań.
Później był niemiecki, na którym robiliśmy zakazy. Stwierdziłam, że nasza Pani od niemieckiego, ma w sobie nieskończone pokłady cierpliwości. Widać było, że ma nas dosyć, ale głosu nie podniosła ani razu.
Po niemieckim nastąpiła matma, na której robiliśmy wyrażenia algebraiczne, czyli nic nowego.
Po matmie był pracowity angielski. A potem religia, na której nic szczególnego się nie działo.
Po religii nastąpił WF, przez całą lekcję byłam z Panią na siłowni na zewnątrz. Moja Pani od tygodnia próbowała namówić mnie do wzięcia udziału w zawodach, dla osób niepełnosprawnych. Na reszcie jej się udało!
po WF było doradztwo zawodowe. Przed salą od doradztwa, trzy koleżanki prowadziły fajny dialog. Martyna, Julka i Agata.
Agata pyta Martynę : "Jesteś na mnie zła?"
na co Julka mówi do Martyny : "Fajną masz tapetę!".
Ten dialog powtarzał się kilka razy :
"Jesteś na mnie zła"
Fajną masz tapetę!
Martyna nie reagowała ani na pytanie Agaty, ani na Komplement Julki. 🙂 Na doradztwie zawodowym, wbiegłyśmy z dziewczynami, jak dzikie zwierzęta i zajęłyśmy ostatnią ławkę, ale Pani poprosiła nas, abyśmy się przesiadły bliżej. Później dzwoniła do mnie koleżanka, w celu ustalenia sali, w której przebywamy.
Sobotę po większości spędziłam na nauce, a wieczorkiem udałam się z Myszką na spacer.
A wczoraj siedziałam i głównie odrabiałam lekcje.

Pozdrawiam Was i zachęcam do komentowania!

Witajcie. Jak wiecie, byłam w Jantarze, dziś postanowiłam Wam poopisywać co tam się działo.
W czwartek 16sierpnia po szóstej – zadzwoniła do Mnie Kinia, żeby powiedzieć Mi, że już na Nas czeka. Mieliśmy wyjechać o siódmej, ale w końcu wyjechaliśmy o godzinę później.
Kinia miała ciężkie siatki, więc stwierdziła, że skoro już Je wzięła z samochodu, to nie będzie Ich targała na górę i czekała na Nas pod blokiem. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że ulokowała się obok śmietnika. Kiedy po Nią przyjechaliśmy z uśmiechem stwierdziła, że miała pensjonat pod śmietnikiem.
Jadąc zatrzymaliśmy się dwa razy. Za pierwszym razem, wylądowaliśmy w mak donaldzie. Spożyliśmy śniadanie i pojechaliśmy dalej. Miejscem:naszego drugiego przystanku był CPN. Kinia oparła się o samochód, i dotknęła znaczka seata. Ten nagle zawibrował, a Kinia najpierw krzyknęła, a potem zaczęła się śmiać i dopiero po kilku minutach była w stanie wyjaśnić Mi o co chodzi.
Mieliśmy pokój w pensjonacie o nazwie Jantarus. My z Kinią miałyśmy łóżka obok Siebie, a Mama miała łóżko przy drzwiach. Kiedy rozłożyliśmy Swoje rzeczy w pokoju, wybraliśmy się do domku Artura : przyjaciela Mamy, z którym przyjechaliśmy. Tam spotkaliśmy się z Grześkiem, kolegą Artura. Ich domek był usytuowany w lesie, w odległości osiemdziesięciu metrów od morza.
My do morza miałyśmy znacznie dalej, bo ok półtora kilometra.
Ale za to miałyśmy znacznie lepsze warunki, domki były małe, było w Nich zimno i, jak to moja Mama stwierdziła były w stylu post-prl.
Wszyscy razem, wybraliśmy się nad morze. W tym roku jest wyjątkowo ciepła woda! Także jeśli Ktoś ma możliwość wybrania się nad Bałtyk, to z całego serca polecam.
Spacerowałyśmy z Kinią brzegiem, i gadałyśmy. Potem,z resztą towarzystwa wybraliśmy się na lody.
W drodze powrotnej do pokoju umierałyśmy ze śmiechu, bo we dwie szłyśmy zawinięte wielkim kocem, przez ciemny las. Nie wiem, czy chcieli byście coś takiego wieczorem zobaczyć!
W pokoju byliśmy dosyć wcześnie, bo o dwudziestej drugiej.
W piątek wstałyśmy Ok wpół do jedenastej, zjadłyśmy śniadanie na tarasie, a kiedy zorientowałyśmy się, że jest wpół do drugiej, stwierdziłyśmy, że może powinnyśmy się wybrać na plaże.
Woda była na tyle ciepła, że wszyscy się wykąpaliśmy. Morze, było bardzo spokojne. Potem z Mamą i Kinią wybrałyśmy się coś zjeść. Wieczorem udaliśmy się na plaże, aby podziwiać spadające gwiazdy, i zachód słońca, atrakcja idealna dla Nas, co nie? 😛
Kiedy okazało się, że jest za piętnaście jedenasta, stwierdziłyśmy, że chyba poszukamy jakiegoś środka transportu, który zmierzał by w kierunku naszego ośrodka
O, meleks! Meleks tu stoi! Trzeba zapytać czy mają dla Nas miejsce! Taka mniej więcej była reakcja Kini. Miejsca się znalazły, ale, jako, że załapałyśmy się na ostatnią chwilę, wolne były tylko siedzenia na samym końcu. Kinia i mama nie miały po bokach barierek. Ja usiadłam po środku, no cóż, trzeba Sobie umieć w życiu radzić. 😀 Meleksa prowadził młody chłopak, który w owym pojeździe puścił disko polo na cały regulator, było bardzo sympatycznie i zabawnie. Ja i Mama nigdy nie słuchamy disko polo, ale to, co Pan kierowca puścił w meleksie, chodziło za Nami wszystkimi przez cały wyjazd.
W sobotę był cudowny dzień, a mianowicie dzień moich urodzin. No cóż, zaczęliśmy świętować dwie minuty po północy, bo przecież o tej porze się nie śpi! Dziewczyny złożyły Mi życzenia i poszłyśmy spać.
W sobotę wstałyśmy rano i udałyśmy się do lewiatana na drobne zakupy. YYY, bardzo drobne, każdy miał wielką siatkę.
– Macie ciasta?
– Nie, nie. Idźcie do cukierni, na skrzyżowaniu w prawo i dotrzecie.
Dzięki!
Tak wyglądała rozmowa mojej Mamy, z kasjerką.
No i wybrałyśmy się na poszukiwanie cukierni. Skręciłyśmy według wskazówki.
– Dziewczyny! Ale przecież tu nie ma Tej cukierni!
Okazało się, że cukiernia była osiemset metrów od lewiatana, także szłyśmy i szłyśmy w nieskończoność, z tymi ciężkimi zakupami.
Tym, co przykuło naszą uwagę był park owadów, który mijałyśmy po drodze, obiecałyśmy Sobie, że tam wstąpimy, ale się nie udało. Tydzień to za mało!
Kiedy szczęśliwie odnalazłyśmy cukiernie, piekarnie, i co tam jeszcze było. I kupiłyśmy tam ciasto. To wybrałyśmy się na poszukiwanie świeczek.
Yyyy. Pani z Lewiatana odesłała nas po świeczki do cukierni, a Pani z cukierni do Lewiatana, a w końcu i tak kupiłyśmy Je w małym sklepiku przy plaży. Nie ma to, jak być dobrze poinformowanym. 😀
Kiedy odniosłyśmy zakupy, wybrałyśmy się nad morze. 🙂
Były wielkie fale, Mama i Kinia stwierdziły, że fajnie by się było wykąpać. No dobra, jak się coś pomyśli, to trzeba realizować. I co? I siedziałyśmy w Tej wodzie dwie godziny! Najzimniej było, jak wyszłyśmy. A więc owinięte mniejszym kocem, który przez cały wyjazd robił za bluzę, poszłyśmy do ośrodka przygotowywać kolację urodzinową.
Robiłyśmy sałatki, do których produkty trzeba było ugotować na kuchence elektrycznej, bo innej w hotelu nie mieliśmy. A nasze komentarze to tylko :
dwie godziny później! Gotuje się to? Do końca życia się to nie ugotuje!
O wpół do jedenastej, zaczęliśmy imprezę. Został Nam kawałek tortu, więc stwierdziliśmy, że podzielimy się z Panią pracującą w hotelu. Pani była bardzo zadowolona.
Jakie dostałam prezenty? Od Artura – dostałam piękny łańcuszek z Aniołkiem, w którym jest serduszko, a od kolegi Artura : Grześka dostałam piękną, kryształową buteleczkę z bursztynkami. 🙂
W niedzielę rano wstałyśmy i skorzystałyśmy z rady Pani hotelowej : "jeśli chcecie dojechać do Mikoszewa, to idźcie Sobie w drugą stronę niż zwykle, i tam będzie kolejka".
Faaajnie, przeszłyśmy ok trzech kilometrów poboczem, i co? Jest kolejka! Następny kurs za trzy godziny! Super. Zamiast czekać, szłyśmy dalej i co? I Jantar leśny! Lasami, szosami i innymi takimi, doszłyśmy do plaży. Pokąpałyśmy się dwadzieścia minut i wyszłyśmy. Mama z Kinią poszły szukać bursztynów, a ja siedziałam na kocu i słuchałam muzyki na telefonie.
Potem we trzy stwierdziłyśmy, że idziemy do Mikoszewa. Do którego od Jantaru jest ok sześciu kilometrów.
Przeszłyśmy ok trzech kilometrów plażą. I znalazłyśmy wyjście. Wyszłyśmy, i szłyśmy miasteczkiem.
Kilku napotkanym osobom zadałyśmy pytanie : "jak dojść do ujścia Wisły"?
każdy mówił co innego! Szłyśmy, i szłyśmy, aż doszłyśmy do drogi z kamieniami. Nie dało się iść po równej powierzchni, tylko po kamieniach.
Moja Mama, zapytała Mnie, jak to robię, że nie wpadam w dziury i szczerze mówiąc, nad odpowiedzią się chwilkę zastanawiałam. Stwierdziłam, że po prostu, jakoś tak wychodzi. 🙂
Przeszłyśmy tak ok trzech kilometrów. I doszłyśmy do mostku z napisem. Grozi utonięciem!
– Mamo i co teraz?
– Jak to co? Wchodzimy! Tyle szłyśmy, to trzeba skorzystać!
Suuper, swoją drogą zastanawiam się, Kto to tak mądrze wymyślił, że jest napis grozi utonięciem, są czarne flagi, a można tam Sobie bez problemu wejść. Grozi utonięciem dla tego, że nie ma tam żadnych barierek, co też jest bardzo zastanawiające.
Doszłyśmy! I co się okazało? Okazało się, że mogłyśmy tam dojść plażą w piętnaście minut, a szłyśmy ponad dwie godziny.
Było już ciemnawo, a My musiałyśmy wrócić do domu. Ja i Kinia szłyśmy plażą i śpiewałyśmy. A Mama szła w słuchawkach na uszach.
Swoją drogą dwie idące plażą, ,śpiewające osóbki to musi być ciekawy widok. Chociaż kiedy My wracałyśmy na plaży były pojedyncze osoby.
Kiedy doszłyśmy do wyjścia z plaży, poszłyśmy na gofry, a potem wróciłyśmy meleksem do domu.
W poniedziałek rano, wybrałyśmy się na plaże, ale już normalną drogą. Siedziałyśmy Sobie na kocu. Potem poszłyśmy na obiado-kolacje. Gdzie spróbowałam Fish-burgera. Mniam, bardzo ciekawy smak. Potem znów udaliśmy się na plażę w celu obejrzenia zachodu słońca. Szłyśmy i szłyśmy, aż stwierdziłyśmy, że rozpalimy ognisko.
We wtorek rano również wybrałyśmy się na plażę. Było bardzo, bardzo, bardzo zimno. Na plaży kupiłam naczosy, które spożyłam z przyjaciółką, smak mają całkiem ciekawy, są dosyć ostre, więc przypadły Mi do gustu. 🙂 Cały dzień spędziłyśmy na plaży, a potem wybrałyśmy się na obiad.
Wieczorem wszyscy udaliśmy się na bilarda. Gdzie spotkaliśmy dwie bardzo sympatyczne dziewczynki : Julę i Polę. Mama, Kinia i Artur, próbowali Mi wytłumaczyć o co w bilardzie chodzi, ale wydaje Mi się, że i tak nic nie wiem. 😀
W środę rano, jak co dzień udałyśmy się na plaże. Byłam na krótkim spacerze z przyjaciółką, a potem przeszłam się z Mamą.
Wieczorem zaś rozpaliliśmy ognisko, piekliśmy kiełbaski i ogólnie było bardzo sympatycznie. 🙂
W czwartek rano poszliśmy pożegnać się z morzem. Było baaaaaardzo gorąco. Ja i mama na chwilkę poszłyśmy do wody, ale woda w porównaniu z powietrzem była tak zimna, że długo tam nie siedziałyśmy.
Potem wybraliśmy się na obiad.
Z Jantaru wyjechaliśmy o szesnastej. Mieliśmy jeden postój. W domu znaleźliśmy się po dwudziestej drugiej. Droga powrotna zleciała Mi na słuchaniu muzyki i gadaniu z przyjaciółką.
Mam nadzieję, że wpis się podobał, Pozdrawiam Was i zachęcam do komentowania!