Uwaga! – wpis opowiada o czasie od 19 do 24 maja. Najpierw miało być nagranie , i zapowiedź z obietnicą wpisu. Ale nie mogę go wstawić – nagrania w sensie 😉 więc dziele się z wami wpisem. Pozdrawiam i życzę Miłego czytania!
Witajcie. Obiecałam wpis o planie, to się wywiązuję!
Jak już wiecie, w niedzielę byliśmy z chórem w Warszawie, na planie filmu "Small World". Było cudownie! Miałam zaszczyt stać obok głównej aktorki, także, będzie mnie widać! W poniedziałek wróciłam do szkoły, niestety. Ostatnio ciągle, albo byłam chora, albo coś mi było, albo nie miałam siły, No masakra jakaś. A wszystko przez ten strajk, który mnie totalnie z rytmu wybił, i chyba nie tylko mnie. Zaczęliśmy historią, na której mnie nie było. Wiem, to straszne! 😛 Ale tym razem nie z mojej winy, Pani miała wycieczkę, więc mieliśmy spokój. Potem było EDB, przedmiot sam w sobie, bardzo pasjonujący. Gdybym mogła iść dalej w tym kierunku jakoś, to bym skorzystała za pewne. Ludzie! Mówię wam, słuchanie o pierwszej pomocy, o atakach terrorystycznych, o zagrożeniach maści wszelakiej, what ever, jest piękne, a jakie mądre i ciekawe przy okazji…. TO nic, że od miesiąca próbujemy z koleżanką zaprezentować prezentacje. YYYYYY. Przedstawić prezentację, no nie ważne. W każdym razie, pani nie było pół semestru niestety, i teraz jest jak jest. Ocen nikt nie ma!
Następnymi przedmiotami były dwa polskie, na których omawialiśmy tekst. na pierwszym, wiersz "Wiosna w Milanówku" autorstwa Jarosława Marka Rymkiewicza, piękny utwór tak swoją drogą, a potem na drugiej godzinie, uczyliśmy się pisać listu motywacyjnego. Później były niemiecki i matma, ale nic ciekawego się na nich nie działo. A potem przyszło pisanie pracy domowej. Się uśmiałam. Dla czego_? Piszę ten list motywacyjny piszę, piszę i Hm. Nie mam argumentów, nie mam doświadczenia, no nic nie mam, ale nie ważne. Weźcie mnie! Ja jestem dobrym pracownikiem, kandydatem, what ever. Ja się wszystkiego nauczę. 😛 A tak poważnie, parę osób uświadomiło mi, co robię dobrze, i co mi się może przydać, w takim miejscu. Ogólnie trzeba było się wcielić w animatora dla dzieci. Pasjonujące, co nie? 😛 Następnie nadszedł wtorek. Pierwszym przedmiotem była historia, na której Pani zrobiła nam ostatnią kartkówkę. Pewnie nie była by ona ostatnia, ale tak się śmiesznie złożyło, z korzyścią dla nas, dla Pani mniej, że już skończyliśmy podręcznik. 😛 Pozdrawiam panią od historii, choć wiem, że raczej nie czyta. Napisałam wszystko, ale to, że napisałam, wcale nie oznacza, że moje odpowiedzi są zgodne z prawdą. Sama dla siebie, byłam jakaś taka mało przekonująca wtedy. Potem nadszedł angielski, na którym prawdę mówiąc nie pamiętam, co robiliśmy, więc wychodzę z założenia, że nic szczególnego, skoro uszło to mojej uwadze. Ale mogę się mylić. Potem była geografia, na której miał być sprawdzian, ale klasa ubłagała panią, żeby przełożyła. HM. Na ich miejscu, ja bym nie próbowała. Potem był WF, na którym poznałam cudowną Panią Kasię. Niesamowita jest, myślę że sporo się o mnie dowiedziała, może nie o mnie typowo, ale o osobach niewidomych. I o tym, jak my tak właściwie funkcjonujemy. 😉 Pani Kasiu pozdrawiam, i dziękuję za mile spędzoną godzinę. <3 A może kiedyś pani to przeczyta? Potem mieliśmy polski, na którym ja osobiście siedziałam i płakałam ze śmiechu.
Pani – Hm. Dla czego jest tylko pięć osób?
Klasa – bo oni mają poloneza.
Pani – a to czemu ich nikt nie zwolnił?
Po czym wyszła z klasy, chwilę potem zmieniła zdanie, wróciła i rzekła A dobra, co ja będę za nimi chodzić, niech tańczą! 😛 Popłakałam się, ze śmiechu oczywiście. Ogólnie na polskim omawialiśmy tekst "Piękne twarze', albo coś w podobnej konwencji. Pani Małgosiu pozdrawiam, bo wiem, że Pani czyta. Jak się dowiedziałam, to zawał na miejscu. D Potem był piękny przedmiot zwany fizyką. Jezusie. Co tam się działo! Naszym zadaniem, było ogarnięcie kart pracy, i całą lekcję się wszyscy kłócili, czy robimy na ocenę, czy nie. Jedni chcieli tak, drudzy tak. Nam się nie dogodzi! Pani chyba wyszła z tego samego założenia, bo zrobiła tak jak myślała, że chcę. D Ostatnim przedmiotem była chemia, na której oglądaliśmy, słuchaliśmy, i czytaliśmy prezentację. Fajnie było, zwłaszcza, jak się biło brawo przed prezentacją przez dziesięć minut, aż się pani wkurzała, że jak tak dalej, pójdzie, to nie zdążymy!
W środę i czwartek nie działo się nic szczególnego, poza tym, że w środę straciłam szczurka, przykre doświadczenie. W piątek zaś, miał być wielki dzień. Zaczęłam rewalidacją o siódmej piętnaście. Bardzo nie lubię wstawać o tak wczesnej porze, a zwłaszcza, kiedy muszę funkcjonować cały dzień, i iść na bal. 😉 Na rewalidacji pogadałam z Panią, a potem poszłam na okienko do biblioteki. Na którym Pogadałam, i pośmiałam się z pewną Panią Kasią. Pani Kasia wie. <3 Dziękuję! Potem mieliśmy polski, na którym dostałam ocenę celującą za opowiadanie tekstu. Jeśli będziecie chcieli, opowiem wam go na blogu, i sami ocenicie. A tekst wrzucę w komentarzu. Potem nastąpił WOS na którym obecne były całe trzy osoby, żeby nie powiedzieć nie całe. Yyyyy. Puł np. 😉 Potem był niemiecki, o tym jak gdzie docierać w szkole, a także jak poruszać się po szkole, po budynku, po wyjściu z budynku. itp. Dużo tego. Później mieliśmy matmę, bardzo ciekawy i lubiany przez nas przedmiot. Była luźna lekcja. Jak weszłam, to nie uwierzyłam. Spóźniliśmy się z kolegą, bo byliśmy w sklepiku, a pani na to : "O! Na zakupach byli, i mnie nie spytali, czy by mi coś nie kupić. Nie ładnie tak". Pani Kasiu pozdrawiam. Hm. To trzecia Pani Kasia, którą pozdrawiam w tym wpisie, czy ze mną jest wszystko OK? 😀 Po szkole, był bal. Było bardzo sympatycznie. na początku wszedł pewien pan i mówi, "Poloneza czas zacząć : "YYYYY, Przepraszamy, mamy jakiś problem". Minęło dziesięć sekund poloneza, a pół szkoły. Hmmm, to już koniec? Potem przemawiała pani dyrektor : "Kochani! Życzę wam fajnej zabawy do białego rana. Tylko błagam was – i tu łamiącym się głosem, nie pijcie alkoholu!". Popłakałam się ze śmiechu. Potem przemawiali przewodniczący, i wręczali statuetki dyrekcji, zapomnieli o jednej Pani, a konkretniej pomylili się w zapisie. Więc przeczytali, ta już ostatnia, po czym. Hm, wiemy że miała być ostatnia, ale przyznaliśmy jeszcze jedną. D Potem miały być zdjęcia klasowe, więc podeszłam do pani Ani.
K2 – Pani Ania stoi przed tobą,
Ja aha.
K2. Patrz się na nią, to Cię zobaczy
YYY. I rzeczywiście, zobaczyła! I było "O! Kinga! Co się czaisz"? <3 Dziękuję. Na zdjęciach Pani Ania cały czas oskarżała mnie, że się nie uśmiecham. Po zdjęciah był poczęstunek i tańce. Cudnie było! Pani Aniu, Pani Małgosiu, pani Dominiko. Dziękuję wam bardzo, że znalazłyście dla mnie chwilkę. Pani Ania próbowała nauczyć mnie tańczyć, ale yyyyyyyyyy chyba coś poszło nie tak. Pani Gosia zaś stwierdziła, że umiem tańczyć, Hm. Nie zgadzam się z tym, ale to raczej mój problem. 😉 Pani Dominika zaś, była mistrzynią tańca, więc pani Ania pokazywała mi jej ruchy, przy czym było śmiechu co nie miara. W następnej kolejności dziękuję mojej K2. Że przyszła, że mnie wzięła, i że była wysłannikiem diabła. D Chciałam sobie zrobić zdjęcie z Panią Anią, więc K2 podchodzi i mówi, Pani Aniu, jestem wysłannikiem diabła. A Pani Ania takie, cooo? Potem wzięli mnie do siebie ludzie z klasy, też wam dziękuję. Pozdrawiam Mateusza, który mnie przecenił. D OO, Kinga jak ty fajnie tańczysz! Na końcu był taniec – Belgijka. Płakałam ze śmiechu jak się uczyłam.. Cztery w przód, cztery w tył od siebie, do siebie zmiana miejsc, od siebie do siebie zmiana miejsc – w tym sensie, że partnera. I tak o to cała sala tańczyła z niewidomą dziewczynką. D Jedni się fajnie bawili, drudzy jak mieli tańczyć ze mną, to stawali i myśleli. Ale na prawdę byłam zdziwiona tym, jak wielu się odważyło. Pozdrawiam wszystkich, wymienionych w tym wpisie, i jeszcze raz, wam dziękuję.