Powiedzmy że drugie Q&A – odpowiedzi

Hej! 🙂
Dawno dawno temu, a dokładniej w zeszły piątek zadałam Wam pytania, dziś postanowiłam na nie odpowiedzieć. 🙂
Rogan
– Dokąd tym razem zaniosły Cię nadmorskie wichry?
Byłam w Rumi i w Jantarze, w obu tych miejscach było przemiło. 🙂
– Jak długo mogłaś doświadczać morskich fal?
Przez całe dziewięć dni, odliczając te, w których uniemożliwiała mi to pogoda. 🙂
– Dlaczego aż tak bardzo jesteś niewyspana po, było nie było, wypoczynku?
I to jest ten moment, w którym muszę odpowiedzieć obszerniej.
Ci, którzy znają mnie nieco bardziej wiedzą, że uwielbiam siedzieć w nocy, co przekłada się na to, że rano nie nadaje się zupełnie do niczego.
Moja mama ma dokładnie tak samo, co oznacza, że wracałyśmy do domu cioci dość późno i chciałyśmy pospać. Niestety babcia z ciocią mają zupełnie inny styl życia, więc nie było to wcale aż takie łatwe.
W Jantarowym hotelu nie mogłam spać przez temperaturę i dźwięki dochodzące zza okna. 🙂
– Skoro laskowski czas był tak trudny oraz intensywny, może jakieś najlepsze wspomnienie z tamtego okresu?
Ciężko powiedzieć, które jest najlepsze.
Bardzo lubiłam zostawać na weekendy, wtedy z Agatą znaną szerzej jako As robiłyśmy dużo fajnych rzeczy. 🙂
Jednym z fajniejszych weekendowych wspomnień jest siedzenie na balkonie. Pewnej soboty, gdy na zegarach wybiła dwudziesta druga poszłyśmy z Klaudi na chwilkę na balkon, okazało się wtedy, że ktoś gra mecz, a że na przeciwko mieliśmy remizę, to i imprezy różne w niej bywały. 🙂
Gdy dziewczynki usłyszały, co krzyczą CI ludzie uznały, że muszą do nas dołączyć.
Tak o to kilkuosobowa grupka przeniosła sobie krzesła na całkiem spory balkon i siedziałyśmy tam dość długo. 🙂 Dopóki nie wygoniły nas Panie nocne.
Całkiem miłe było też robienie sobie kanapek po nocach. 🙂
W weekendy mieliśmy łączenia, co oznaczało, że na dwie grupy był jeden wychowawca. To sprzyjało integracji. Kiedyś zebraliśmy się w nocy całą dziesiątką, która akurat na weekend została. Było tam całkiem sympatycznie. 🙂
Julitka pyta o moje plany na przyszłość.
Zamierzam studiować oligofrenopedagogikę niezmiennie od kilku lat. 🙂
O szpilkach kiedyś stworzę, jak się mentalnie przygotuję.
Noszę dość często, choć raczej nie na co dzień.
Mam je na wszystkich koncertach i bardziej oficjalnych wydarzeniach.
Kiedyś w Laskach zdarzyło mi się wracać z jakiejś uroczystości i prowadzić kilka osób, o zgrozo mimo że byłam w szpilkach. 🙂
Moonlight22 zadała mi bardzo matematyczne pytania, na które odpowiadać po pierwsze nie chcę, po drugie na jedno z nich nawet bym nie umiała. 😀
Zuza: skończyliście jakoś kiedyś The Roud Less Travel?
Wyjaśnienie dla świata, było to takie słuchowisko, które zaczęliśmy kiedyś na angielskim.
O babce, którą denerwował mąż, więc uciekła do Kalifornii, tak w skrócie.
Nie, niestety nie skończyliśmy, ale jeśli kiedyś znajdę, to chętnie sobie odświeżę i dokończę, bo było to całkiem ciekawe.
Julitka:
Czy zmuszali Cię do chodzenia na mszę?
Trudny temat, ale niestety tak. Msze w Laskach są obowiązkowe, choć różne podejście mają do tego ludzie.
Nigdy jakoś wybitnie nie protestowałam, bo w końcu wiedziałam gdzie idę.
Nie lubiłam natomiast, gdy w naszym wolnym czasie organizowano jakieś obowiązkowe wydarzenia związane z religią, bo o ile rozumiem zasadność obowiązkowych mszy w ośrodku katolickim, o tyle trochę nie wiem po co zmuszać ludzi do chodzenia na spotkania, które ich nie interesują.
Utkwiło mi też mocno w pamięci spotkanie z kimś, kto głosił swoje świadectwo i bardzo mocno obrażał niewierzących.
Powiedział, że ten kto nie wierzy ma serce z kamienia i nie może być dobrym człowiekiem.
I choć wierze, to uważam to za coś nieodpowiedniego. Dlaczego skoro mówi się tyle o szacunku i tolerancji i od nas tego oczekiwano, to nie dawano nam tego samego..
Co gorsza nikt poza grupką osób, których te słowa dotyczyły nie zwrócił na to specjalnej uwagi. Ale gdyby przyszedł ktoś kontrowersyjny i powiedział coś złego na temat ludzi wierzących, albo po prostu coś niewygodnego, na pewno miałby problemy..
Czy przez Laski jesteś ateistką?
Zacznijmy od tego, że w ogóle nie jestem ateistką. Nie chciałabym się wciskać w ramy jakichś definicji. Modle się, wierzę w Boga i wiem, że istnieje. Jestem natomiast bardzo daleka od kościoła katolickiego i tak, niestety w dużej mierze przez Laski.
Zwłaszcza Przez to, że tam trzeba było ślepo akceptować i nie zadawać pytań, ale też przez to, że był silny przymus.
Nie przeczę, spotkałam tam kilka wspaniałych i otwartych osób, które miały chęć do dyskusji, większość jednak wolała powiedzieć mi coś niemiłego lub się obrazić, zamiast odpowiedzieć.
Podobnie było gdy w klasie maturalnej zrezygnowałam z religii. Usłyszałam mnóstwo przykrych słów, i oczywiście rozumiem, każdy ma prawo się ze mną nie zgadzać i może mi powiedzieć coś konstruktywnego, ale wytykanie nas palcami i publiczne mówienie o tym, jakie to my jesteśmy złe, bo jesteśmy antychrystami i wiele innych słów paść nie powinno, przez zwykły szacunek. Na szczęście były też osoby, które podeszły do tego normalnie i nawet jeśli się ze mną nie zgadzały, to wyrażały to w konstruktywny sposób. 🙂
Czy tam nauczyłaś się palić i jaki Laski miały na to wpływ?
Nie do końca, równie dobrze mogłabym zapalić po raz pierwszy w masówce, czy gdziekolwiek indziej. Same Laski nie miały na to żadnego wpływu.
Postukujacy:
Czy masz w głowie opracowany idealny lub bajeczny świat, w którym chciałabyś kiedyś zamieszkac?
Nie mam, ale na pewno chciałabym zamieszkać w takim, w którym ludzie by się szanowali, akceptowali i rozumieli. Dużo ludzi o tym marzy i ktoś może zarzucić mi, że to są wytarte frazesy. Ale jako osoba o kontrowersyjnych poglądach na wiele spraw, naprawdę bardzo bym chciała by tak było, bo znacznie ułatwiło by mi to współistnienie z ludźmi, i nie musiałabym milczeć w wielu sytuacjach tylko po to, by mi się nie dostało..
Peterman:
Czy w Laskach udało Ci się nawiązać przyjaźnie, o których możesz powiedzieć że będą na lata?
Nie lubię czynić założeń i zastanawiać się ile będzie trwała relacja, ale wydaje mi się, że tak. Zawsze Jeśli w jakąś wchodzę, staram się o nią mocno dbać, i jeśli coś mnie z tymi osobami rozdzieli, to życie i to, na co nie mam wpływu. Zrobię natomiast to co w mojej mocy by tak się nie stało
Gdybyś miała taką możliwość, co byś tam zmieniła?
Na pewno to o czym mówiłam wyżej. Czyli jeśli chcemy głosić hasła o tym, że trzeba dbać o bliźnich, szanować ich i inne takie, to zamiast tylko o tym mówić, trzeba też to robić.
Dobrze by było, gdyby niektórzy ludzie byli bardziej otwarci i patrzyli na konkretną sytuacje, a nie tylko na zasady, ale to są raczej takie bardziej ogólne rzeczy.
W samych Laskach myślę że zmieniłabym spojrzenie na spotkania dziewczyn z chłopakami.
Bo owszem można się spotykać, ale jeśli chcemy być pod dachem, musimy siedzieć albo na jadalni, albo w świetlicy, gdzie wszystko widać. Nie rozumiem tego o tyle, że na spacer można iść bez kontroli i spotykać się też, fajnie więc by było, gdyby się dało usiąść gdzieś wewnątrz w spokoju i po prostu pogadać. Fakt że mnie to nie do końca dotyczyło, bo nie byłam w żadnym związku, ale wiem, że wielu osobom to mocno przeszkadzało. Mi też o tyle, że czasem przyjeżdżał do mnie ktoś ze znajomych i dopóki była ładna pogoda, było wspaniale. Natomiast gdy się ona zmieniała trzeba było coś ze sobą zrobić.
Zmieniłabym też troszkę laskowskie jedzenie, bo choć w przeciwieństwie do dużej części internatowej społeczności nie uważam, żeby było tragiczne, o tyle niektóre rzeczy faktycznie były niedobre.
Cudownie by też było, gdyby w Laskach organizowano więcej ogólnodostępnych wydarzeń. Często mieliśmy spotkania i różne warsztaty z uczniami ze szkoły europejskiej, co zdecydowanie zaliczam do plusów. Ale organizowanie większej ilości konkursów, spotkań czy warsztatów nikomu by nie zaszkodziło, a mogło by nam wyjść na dobre.
Bardzo dużym plusem było by również robienie większej ilości spotkań niezwiązanych z religią.
Czy uważasz, że laski znacząco przyczyniły się do twojego zrehabilitowania? Mam na myśli poruszanie się, czynności dnia codziennego etc.
Tak, zanim przyszłam do Lasek potrafiłam robić sporo rzeczy, ale robiłam je po swojemu. Tam pokazano mi dużo patentów i sposobów, dzięki którym jest mi po prostu wygodniej. 🙂
Julitka : Czy Laski hejtują masówki jak hejterzy Eltena i Prowadnicę? 😀
Nie, nigdy nie spotkałam się z żadnym negatywnym komentarzem a propos masówki
Czasem bywali tylko zaskoczeni, że jestem po szkole masowej, a tak dobrze ogarniam rozwiązania technologiczne dostępne dla nas.
Czy orientacja przestrzenna jest tam na tak dobrym poziomie, jak się mówi?
Nie bardzo mam porównanie z jakimś innym miejscem, ale sądzę, że tak. Niestety sporo zajęć przepadło mi przez pandemie i przez chorowanie moje lub Pana, ale i tak uważam, że nauczyłam się całkiem dużo. 🙂
Czy nauczyłaś się gotować i sprzątać? Czy tego sprzątania było dużo?
Dwa razy tak. 😉
Gotowania uczyliśmy się na przykład na zajęciach kulinarnych, które ja miałam niestety tylko przez rok, ponieważ zmieniła się Pani, a że z tą nową Panią niezbyt za sobą przepadałyśmy, to się na nie nie zapisałam.
O dyżurach kiedyś już pisałam, nie było ich przesadnie dużo, ale wymagały sporych umiejętności, oczywiście, gdy z czymś nie można było sobie poradzić można było liczyć na pomoc.
Co robiłaś po lekcjach? Nudziłaś się?
Nie, ja się generalnie nigdy nie nudzę.
Uczestniczyłam w wolontariacie z dzieciakami, chodziłam na zajęcia dodatkowe, spędzałam czas z przyjaciółmi, czytałam książki, pomagałam w różnych inicjatywach. 🙂
Czy wpychali Cię do szkoły muzycznej?
Gdy przyszłam do Lasek byłam już po pierwszym stopniu, drugiego niestety tam nie ma. Z własnej woli zdecydowałam się na kilka przedmiotów w tzw ognisku muzycznym, ale nikt mnie nie namawiał. 🙂
Czy denerwował Cię poziom Twojej klasy?Czy był dużo niższy od Twojego?
Na szczęście w klasie miałam prawie same osoby, które były po masówkach, więc praca szła nam całkiem sprawnie, bo wszyscy wiedzieli jak sobie radzić. 🙂 Wiadomo, każdy z nas miał mocne i słabsze strony, ale nikt jakoś znacząco nie spowalniał pracy. 🙂
Czy patrzyli na Ciebie jak na dziwadło, skoro przyszłaś z masówki?
Poniekąd odpowiedziałam na to pytanie mówiąc o negatywnych komentarzach. Rzadko ktoś się do tego odnosił, a jeśli już to robił, to słyszałam na ten temat pozytywne słowa. 🙂
Zuzler: Czy po czasie już pewnym nadal uważasz, że Laski były wyborem przynajmniej konkurencyjnym do masówki? Niezależnie od odpowiedzi, oczywiście, dlaczego?
Jeśli chodzi o to, czy żałuje że wybrałam Laski, to zdecydowanie nie. W Laskach zawarłam dużo relacji i w reszcie nie byłam sama wśród tłumu.
Tam też nauczyłam się wielu przydatnych rzeczy.
Ale oczywiście były i minusy, w masówce brałam udział w wielu konkursach i olimpiadach, które były ogólnodostępne, w ośrodku bardzo mocno mi tego brakowało.
Na podstawie Twoich obserwacji, jakie są różnice między Twoimi rówieśnikami niewidomymi/słabowidzącymi a sprawnymi?
Staram się nie patrzeć na ludzi przez pryzmat ich niepełnosprawności.
Znam młodych niewidomych, którzy są dużo bardziej ogarnięci niż niejeden sprawny dorosły, ale i na odwrót.
Na pewno sporo osób, które całą edukacje odbywały w Laskach ma charakterystyczne poglądy, ale nie jest to niczym dziwnym.
Ja natomiast ciesze się, że poszłam tam tak późno, bo dzięki temu nie stałam się innym człowiekiem.
Oczywiście, wyciągnęłam stamtąd to, co wyciągnąć mogłam, ale nie dałam się zmanipulować i zmusić do wyznawania takich zasad i reguł, do jakich niektórzy bardzo mocno chcieli mnie nakłonić.
Czy zdarzało się, żeby wychowawcy czy nauczyciele łamali prawa Twoje lub innych pensjonariuszy? Jeśli tak, to jak wypadało to na tle masówki?
Prawdę mówiąc, nie zdarzyło mi się być przy żadnej sytuacji, w której łamane były czyjeś prawa.
Oczywiście, zdarzało się zarówno w masówce jak i w ośrodku, że ktoś prowadził ostre dyskusje z wychowawcą czy nauczycielem, ale nie było to niczym niezwykłym.
W szkole masowej natomiast dużo częściej zdarzały się konflikty między rówieśnikami, i tam też częściej łamano podstawowe prawa. Bo o wszystko musiałam walczyć i się prosić..
Jaki i dla kogo był wybór zajęć dodatkowych? Czy były wśród nich jakieś naprawdę wartościowe, z których można wiele wyciągnąć?
Nie bardzo mogę się wypowiadać na temat internatu chłopaków, bo nie do końca wiem co on oferował.
U nas na pewno były zajęcia kulinarne, zajęcia niemowlęce, które ma każda chętna osoba w klasie maturalnej, oczywiście orientacja, rehabilitacja ruchowa i inne tego typu. Działało też prężnie koło Caritas i rada internatu, uczestniczyłam zarówno w jednym jak i drugim.
Co robiliście na wf-ie?
Ja byłam w ekipie, która zwykle wybierała showdowna. Zdarzało się też, że ćwiczyliśmy na siłowni, chodziliśmy z kijkami, graliśmy w goalballa, biegaliśmy, graliśmy w kręgle i pewnie jeszcze inne rzeczy by się znalazły. 🙂
Dzięki za wszystkie pytania, jeśli chcecie o coś jeszcze dopytać, zachęcam. 🙂